Een ode aan de wonderlijke levensenergie en de schoonheid van de wildernis 

Dagelijks wandel ik door het bos. Structuren, ritmes, patronen in de natuur, het licht dat tussen de bomen valt, luchten, geluiden, vogels, alles wat leeft en beweegt in de wildernis geeft me inspiratie om te creëren. De onvoorwaardelijke liefde, vreugde en schoonheid die ik van de natuur ontvang, poog ik te vertalen in mijn werk.

We leven in een tijd waarin alles maakbaar lijkt. Ons decor wordt in een sneltreinvaart vervangen maar kan je ook spreken van vooruitgang? Het menselijke decor wordt nog altijd doorkruist door de eeuwenoude patronen uit de natuur. Zoals de trektochten van vogels, het krioelende leven onder de zoden, de rituelen van de natuur gestuurd door onze wonderlijke aarde. De fundering van het bestaan zal niet verdwijnen door de ogenschijnlijk dirigerende hand van de mens.

De beelden van Ode aan de Wildernis zijn een groene boodschap en hopen verkwikkende energie uit te wisselen. Ons te laten delen in de spontane energie die overal te vinden is in de natuur en dus in onszelf. Wildernis is het kleinste insectje tot aan de grootste bomen, net als de kleinste bacterie die op onze huid leeft. Ons organische ruimtepak is evenzo opgebouwd als een insect, plant of een boom. En de energie die vrijkomt als we in toon met onszelf blijven is net zo spontaan als een vlinder, een eekhoorn, een roodborstje, een varkentje…..

@ Jantien Mook